Κοιτα με
τι ωραιος που ειμαι
οσο πληρώνω
τα κοινοχρηστα
σιγουρα πιο ωραιος
απ' τους υπολοιπους
ακομα περιμενουν.
Τα κοροιδα.
Νιωθω μαλιστα
λιγακι λογικος
κι η λογικη ειναι απαραιτητη ψευδαισθηση
για ν' ανήκεις
αν δεν ανηκα
δεν θα ενιωθα ομορφα
θα 'μουν 'ο υποπτος'
'ο παραξενος'
'ο άλλος'
ευτυχως ειμαι
'ο πρωτος'
στην ουρα.
Εσυ μην με
κοιτας!
δεν εχουμε τιποτα
το κοινο,
ουτε λογικη
ουτε καν
κοινοχρηστη
ντροπη.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Κοιτα, η συνναλαγη σου
απορριφθηκε.
'Προσπαθηστε ξανά!'.
Στα ματια των ξένων όμως
δεν υπάρχει
retry
αν δεν τους πεισεις μεμιάς
θα επιμενουν
ως ξενοι
τι αβολες οι
λεξεις
αμα δεν τις μιλας
σα πονολαιμος
τσιμπανε.
Κοιτα που δεν εχει σημασια
σε ποιον απευθυνεσαι
οταν φωναζεις
'Δεν εχω αλλα λεφτά κυρια μου!'
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Κοίτα τις πόρτες
στο λεωφορείο
πως ξεφυσάνε
εχουν στις ακρες
των χειλιων τους
το ονομα μου.
Δεν μπαινω.
Μεσα θα 'ναι
πιο ελαφρύ
εξαιτιας μου.
Κοιτα κατω στο δρομο
μολις αναψει το πρασινο φαναρι
αρχιζουν το κυνηγητο
τα παιδια
να δουν ποιο τρεχει πιο γρηγορα
απο ενα λεωφορειο
Δεν ειναι παιχνίδι.
σιγουρα θα τα κερδισω γιατι
βιαζομαι
βιαζομαι
βιαζομαι.
Τι ξερουν τα παιδια απο βιασυνη;
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Κοιτα το ψυγειο
τι αδειο που ειναι.
Ολο κι ολο
ενα λεμονι μεσα
κι αυτο
στην αυγοθηκη
να παριστανει
κατι διαφορετικο
να ξεγελα κι αυτο την σηψη του.
Κι ενα φως κιτρινο
χαζο και λιγο
θλιμμενο
αναβει για το τιποτα.
Μα δεν ειναι τιποτα.
Εχει πριζα
κι η πριζα εχει
ρευμα
και το ρευμα
το πλήρωσα
γαμω τα κοινοχρηστα μου.
Όλα δουλευουν.
Η μοναξια μου λειτουργει αψογα.
Ενταξει;
Κοιτα, ολα βγαζουν
νοημα
οταν τα διαβαζεις
ενα
ενα.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Κοίτα, σημερα
όλοι μας ειμαστε
χρόνοι.
Χθες ειμασταν ρηματα.
Αυριο;
Τι θα βρω να είμαι;
Κοινωνική αποσύνθεση
είναι
όταν δεν ξέρεις
τι μέρος του λόγου
γεννήθηκες.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Κοιτα, το τηλεφωνο μου
δεν χτυπαει
όπως παλια.
Δεν πειραζει ομως,
αναπληρωνω.
Σπαω το κεφαλι
στον τοιχο
και παίρνω τον ίδιο ήχο
με πριν.
Ξοδευω περισσοτερα
για να κραταω τα ίδια.
Τι να τον κανω τον φορτιστη
αμα αντεχω τον πονοκεφαλο;
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Κοιτα να δεις
(χα χα)
το νερο στο μπανιο
επιτέλους ζεστό.
Αλλα
τι να το κανεις το ζεστο
αμα δεν θυμασαι
την τελευταια φορα
που ενιωσες
κρυο;
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Κοιτα,
δε φοβαμαι τα φαντασματα.
Φοβαμαι
μηπως η ανυπαρξία μου
αρχισει να μοιαζει
στη δική τους.
Κοιτα, μπορω
και χωρις φιλους
μαμα.
Ολη μερα
κρατουσα την
ανασα μου
αναμεσα στη πρωτη
και στη δευτερη
λεξη
ευτυχως
δεν εβγαλα φωνή
στα κλειστα παραθυρα
των γειτονων
ευτυχως αυτοι
δεν τ'ανοιξαν
ευτυχως που
στην σιωπη
δεν υπαρχουν ερωτησεις.
Στα χερια μου
έλιωσα κεριά.
Απο εκείνα που βαρεθηκα
να κουβαλαω
απο το μερος με
τα κυπαρισια
και το αυστηρο τους
ύφος.
Αν τ'αφηνεις να καινε
λιωνουν
σα νερο.
Εγω κανω το χερι λαστιχο
και παιζω
μπουγελο
με κατι παιδια
που ακομα τρέχουν πισω απο ενα λεωφορειο
κατι παιδιά
που δεν υπάρχουν.
Και ετσι
αποκτά ροη
η μνημη.
Κι αυτο ειναι κατι
καλο.
Κοιταξτε παιδια
αυτος γραφει για να αντεξει
οχι για να γραφει.
Κοιτα με πως γελαω,
ενω δεν κανει
να γελαμε
όταν ειμαστε
αόρατοι.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Κοιτα, δεν εβαλα πολλες
εικονες στους στιχους.
Εβαλα ομως τα πιατα
στα συρταρια
εκλεισα τη πόρτα του
ψυγείου
έπλυνα το πρόσωπό μου
με δύο χέρια που έκαιγαν.
Καλύτερα αγνώριστο,
παρά ξένο.
Η σελίδα μουντζουρώθηκε.
Δεν πειράζει.
Η κουζίνα είναι καθαρή.
Οι λογαριασμοί είναι στο ονομά μου.
Το εισιτήριο ειναι στο ονομά μου.
Οι απουσίες, είναι στο ονομα μου.
Αν θες να φύγεις πήγαινε.
Εγω θα περιμενω λιγο ακομα.
Λενε πως οσο περισσοτερο υπομένεις
τοσο πιο λογικός νιώθεις.
Φυγε, μην ανησυχεις.
Εχω κατι επιδεσμους
για το προσωπο
κι ενα γραπτο
να σιχαινομαι.
Τωρα που μπορεις
και με βλέπεις
αποφάσισε
ποση απ΄την ασχημια μου
μπορεις
να συγχωρεσεις;
Κοίτα,
δεν έχει άλλον στίχο.
