Πέρα απ' τους οικείους αυτούς τοίχους,
τ' όνομα μου αντηχεί,
διαρκής συμβιβασμός από την γεννά.
Η τύχη μου φτιαγμένη από χαρτί,
συμπληρωμένο μ' οδηγίες χρήσης ξένες.
Καταλήξαν σε μια αλήθεια επιβλαβή
χωρις να με ρωτήσουν.
Σήκω, κάτσε, ρωτά,
μάθε, ζήσε, ψόφα.
Απρόσκλητα ήρθαν αποψε
να ζητήσουν λιγο ακομη
απο μένα.
Ξέρουν όνομά, επίθετο και κτητική αντωνυμία,
τα φωνάζουν δυνατά σαν διαταγή,
τα χουν στρεβλώσει.
Ενέχυρο τους είναι, κοινό τους νόμισμα
για αποφάσεις μιας ζωής
που ακόμα τους χρωστάω.
Τούτο το όνομα
φθείρεται αργά
έχει ζήτηση
θα κοστίσει ακριβά.
Μα το όνομα είναι κρέας
κι εκείνοι πεινασμένοι.
Όσο πιο ακριβα κοστιζει κάτι
τοσο πιο άσχημο καταντά.
Μην κάνετε όρεξη
το άσχημο δεν τρώγεται εύκολα
όταν κοιτάς αυτό που καταπίνεις.
Tρέχω να μπω σε σειρα
σήμερα ξεχρεώνω
σημερα ομορφαίνω, δυναμώνω
σήμερα δεν αντεχω αλλο
καταληγω απλως να μεγαλώνω.
Κλειδώνω την εξώπορτα,
αρνούμενος κάθε αντίπαλη αλήθεια.
Ο συρτής γλιστρά στην θέση του, κουμπώνει σφιχτά.
Τα τρεμάμενα μου δάχτυλα, πατούν τον διακόπτη
αναβοσβηνουν το συνθετικό φως του διάδρομου,
μέχρι να επανακτήσω τον έλεγχο.
Μία, δύο, τρεις, τέσσερις, πέντε,
πνίγω το παλιό
έξι, εφτά, οκτώ, εννιά, δέκα
κρατω στα χειλη μου,
το όνομα ενός αγνώστου.
Μικρή παρηγοριά
η ανωνυμια
για ένα μυαλό
κλεισμενο σε σαρκοφαγο
σαραντα τετραγωνικών
ανίκανο να φανταστεί
την επιβίωση του.
Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 2024
Χρωστούμενα
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)