Αποσταση απο τη σηψη

Να το διαβασεις με μουσικη απο:

Life Changing - Krynoze 

Α: Τι το κοιτάς έτσι, δεν το βλέπεις που 'χει πεθάνει;

Β: Μπορεί να 'ναι ζωντανό κι απλά να μοιάζει με θάνατο η ζωή του.
    Εσύ νομίζεις ότι έχει πεθάνει, επειδή δεν κουνιέται;

Α: Όχι.
    Επειδή όλα τα αλλά συνεχίζουν να κινούνται.

Β: Πιάστηκε στους ιστούς της αράχνης;
Α: Όχι, αυτό έγινε μετά.

Β: Τότε, τι να συνέβη πρώτα;
Α: Πρώτα πέθανε, μα δεν θα του το 'πε κανείς.

Β: Είναι δυνατόν να πεθάνεις και να μην το καταλάβεις;
Α: Μόνο αν δεν προσεχείς πως ζεις.

Β: Γιατί το κράτησαν κρυφό όμως;
Α: Στον κόσμο δεν αρέσει να θυμάται το τέλος, για αυτό σπάνια μιλάει στους νεκρούς του.
     Η σιωπή είναι πιο εύκολη απ' την αλήθεια.

Β: Μα αν ξέρεις ότι έρχεται [το τέλος], το σκέφτεσαι συνεχεία, δεν χρειάζεται να το θυμηθείς.

Α: Εσύ το σκέφτεσαι συνεχεία;

Β: Εγώ τώρα το έμαθα και δεν θα το ξεχασω ποτέ μου.
     Δεν ξεχνιούνται τέτοια πράγματα.

Α:  Αυτό το λες επειδή δεν έχεις δει αρκετη σήψη.
     Πως νομίζεις ότι έγινε;
     Ήταν παγιδευμένο στα άπλυτα του νεροχύτη, φοβήθηκε κι άρχισε να λιώνει.
     Μάλλον πόνεσε πολύ.

Β: Επειδή εγκλωβίστηκε ή επειδή πέθανε;

Α: Δεν ειμαι σιγουρος.
     Και τα δυο πονάνε.

Β: Πιο πολύ ποιο [πονάει];
Α: Ίσως να μην είναι δυαδικό, ίσως η στιγμή ανάμεσα στον πόνο και τον θάνατο να 'ναι η χειρότερη.

Β: Δεν είναι ωραίο αυτο.
Α: Θα μπορούσε να 'ναι η αλήθεια.

Β: Να φύγουμε, πάμε να φύγουμε σε παρακαλώ,
    δεν μου αρέσει που κάνουμε τόση πολύ παρέα σε κάτι πεθαμένο.
    Δεν μου αρέσει να σκεφτομαι πως μια μερα θα μοιαζω έτσι.
  

Α: Πάμε τότε. Μην το κοιτάς άλλο.
     Σε λίγο θα το χεις ξεχάσει.

Β: Το πρώτο ήταν;

Α: Όχι.

Β: Το τελευταίο;

Α: Όχι.