Το αγιο φως της οθόνης

Λευκός υγρός θόρυβος απ' τα ηχεία
γλείφει το σαλόνι σχολαστικά
με γλώσσα στατική.
Ότι καλό υπάρχει
βρίσκεται εκτός μας.
Η κεραία κρέμεται σαν άκρο σπασμένο
και το παιδί δεν πρόλαβε
να νιώσει τον πόνο μετά το κρακ.
Χάλασε το σήμα της γαμώτο
ποιος βγαίνει στην ταράτσα
ένα τόσο επικίνδυνο καλοκαίρι;

Καταπίνοντας ηλεκτρισμό
εφευρίσκοντας ψηφιακές θρησκείες
ξένοι δάσκαλοι με λόγια φορτισμένα
σε πόλους αρνητικούς και θετικούς
επέμεναν να μάθω να προσκυνώ.
Έτσι κατέληξα να μετρώ θεούς.
Χρειάζομαι κάπου να πιστέυω
όχι συγκεκριμένα
απλώς τους παρακαλω όλους μαζί
που ξέρεις
ίσως κάποιος τελικά με δικαιώσει.

Η ράχη της πόλης
κόκκαλο από τσιμέντο φθηνό
συσπάται ακόμα
ξοδεύει για καύσιμο εμάς τους ίδιους.
Εγώ δεν φαίνομαι κι ας με παρατηρούν
είμαι σπλάχνα, παράγω
συνεχώς παράγω χωρίς να βλέπω τ' αποτέλεσμα,
μέχρι να λιώσω.
Μη τύχει κι αντιμετωπισω, την οξύμωρη εκεινη φύση μας
το σώμα μας
κινείται μόνο για να υποκλιθεί σε ότι το σκοτώνει.
Ίσως αυτό να εκλογικεύει την αισθητική της μόλυνσης,
το σύρμα του ορίζοντα στα πόδια μου
και τα προσωπα εκεινα
τοσα πολλά πρόσωπα, χωρίς δικό τους όνομα.

Μια νοτα σφαδαζει
γδερνει τον λαρυγγα του
κλιμακωνει εναν επιτοπιο χορο
οσο αυτο παλινδρομεί, πεσμενο πανω στη πλατη του.
Αν είχα τοσο ωραία φωνή
να κράξω τη θλιψη μου
σιγουρα καποιo παντοδυναμο ον
θα θεωρουσε χρεος του, να με συναντησει.
Οι δυο ραχες δονουνται
μια αυτουνου
μια οσα δεν ειναι αυτό.
Το χωρο αναμεσα τους
τον ονομαζουν μαρτυριο. 

"Η μπάλα μου,
η μπάλα μου ξεφούσκωσε
το χέρι μου!
το χερι μου δεν είναι κοντά μου
δεν μ' ακουμπάει."

Λυπάμαι στ' αληθεια,
τα αυτια των ξενων δεν ειναι φτιαγμενα για ακοη
μα για παρερμηνεια.
Κι εγιναν τα παρακαλια προσευχες
η φασαρια πολιτισμος
οι υποσχεσεις θαυματα.

Καημενο μου
δεν τη μιλαω αυτη τη γλωσσα
αν διψας ή πεινάς για χρόνο προσαρμογης στο τραυμα σου
να σου χαρισω λίγη σιωπή, να δυναμώσεις
μα δε ξερω να εξηγησω
που θα παει ο χαμενος χρονος
της αναπαντητης προσευχης σου.

Τρέξε σπίτι
τρέξε γρήγορα και περίμενε κάποιο θαύμα
εξωγενές
κρύψου σ' όποια συχνότητα φωτός θελεις εσυ
αρκει να 'ναι το ψυχρο φως της οθονης.
Επανέλαβε χωρίς απελπισία,
ώσπου οι σκέψεις σου
να μην έχουν αξία
ωσπού να αλλάξει
η εκβαση της πληγής σου
ώσπου ο πόνος
να μην είναι πόνος σου.